We vertrokken maandagmiddag naar Wilrijk. We gingen met een snikhete, overvolle bus op weg naar het toneel. Eindelijk aangekomen.
Toen begon het toneel…
Er kwam een professor op het podium die beweerde dat er drie
problemen waren met kinderen. Als eerste zijn ze veel te druk, ten tweede:
hebzucht, ten derde: veel te veel fantasie!
Hij vertelde over Piv, een jongetje dat altijd alleen
speelde. Piv kreeg nooit speelgoed daarom speelde hij met koffiekopjes. De ene
keer een kettingbotsing op de E17 daarna een gevecht op school. Alles met
dezelfde kopjes.
Hij speelde ook veel in de kelder, dan pakte hij een
fietswiel als stuur en een wc-ontstopper als handrem. Dan begon hij te rijden,
met een bus. Er stapten allemaal mensen in: een oud vrouwtje, een blinde man
met een hond, wilde voetbalsupporters van Beerschot en nog veel meer mensen.
Toen gebeurde er vanalles: de politie landde met een helikopter op het dak van
de bus, een voetbalsupporter kreeg een hartaanval…
De mama van Piv was dit beu. Ze stuurde Piv naar Gwendolyn,
een ziek meisje. Samen maakten ze een wereldreis met de denkbeeldige bus van
Piv. Gwendolyn was zo ziek dat ze niet meer mee kon doen met het orkest. Daarom
moest Piv dit doen, maar hij had nog nooit iets met muziek gedaan! Hij kreeg
van Gwendolyn een fluit en hij begon wekenlang te oefenen. Toen het zover was, lukte het! Hij was zo trots,
hij ging nog heel veel bij Gwendolyn spelen en fluiten!
